domingo, 2 de fevereiro de 2020

Sacaparte - Santuário, Convento, Alpendre e Terreiro da feira




Sacaparte - Entra principal e cruzeiro


Sacaparte - entrada principal

Sacaparte - Capelinha da Sra do Carmo

Sacaparte - Convento em ruína - Parte do Sul

Sacaparte - Convento em ruína - Chaminé monumental

Sacaparte - Convento em ruína - Chaminé monumental

Sacaparte - Convento em ruína - Chaminé

Sacaparte - Convento em ruína
Sacaparte - Convento em ruína 

Sacaparte - Convento em ruína, parte do Sul

Sacaparte - Convento em ruína

Sacaparte - Alpendre da feira, renovado com lareira

Sacaparte - Alpendre da feira, renovado com lareira

Sacaparte - Alpendre da feira, parte do Sul

Sacaparte - Entrada principal, iluminada

Sacaparte - Interior, vista iluminada noturna

Sacaparte - Interior, vista iluminada noturna

Sacaparte - Interior, vista iluminada noturna

Sacaparte - Interior, vista iluminada noturna


Sacaparte - Interior, vista iluminada noturna

Sacaparte - Cruzeiro exterior, aproximação da parte de Espanha




Sacaparte - Santuário e casa da Hospedaria

Sacaparte - Santuario, Hospedaria, pormenor dos Alpendres, Cruzeiro do terreiro

Sacaparte - Alpendres da feira, Assentos da feira

Sacaparte - Fonte da Senhora

Sacaparte - Trechos da Hospedaria, do Convento e do Alpendre da feira

Sacaparte - Convento em ruína

Sacaparte - Convento em ruína, parte do Sul

Sacaparte - Convento, parte do Nascente

Sacaparte - Alpendre, interior

Sacaparte - Convento em ruína, parte do Poente

Sacaparte - Capelinha da Sra do Carmo

Sacaparte - Terreiro da feira e Alpendre da feira, vista geral
Sacaparte - Terreiro da feira e Alpendre da feira


sexta-feira, 31 de janeiro de 2020

Alfaiates Antigo

Fotos de Alfaiates Antigo


Procissão de N. S. da Póvoa nos anos 60
Partida para a Sacaparte

Praça - Pelourinho manuelino (Séc. XVI)
Antigas casas tradicionais de dois pisos com varanda
Início do Séc. XX

Igreja românica da Misericórdia (Sec. XII)
Nicho da Via Sacra (Séc. XVII)
Grupo com trajes em uso no início do Séc. XX

Igreja de São Tiago
Escultura do santo no nicho frontal sobre a porta
O nicho foi substituído pela abertura da janela atualmente existente
Início do séc. XX

O Castelo - Os Alpendres - O Terreiro
Grupo em trajes locais em uso no início do Séc. XX


Sacaparte
Ruína do Convento (Séc. XVIII)


Alfaiates
Igreja românica da Misericórdia - Fachada Poente
Entrada - Portal e nicho da via sacra

Castelo
Entrada - Portal e nicho da via sacra

Castelo
Entrada - Portal e nicho da via sacra

Castelo
Entrada - Portal e nicho da via sacra
Assentos dos vendedores do mercado para exposição da mercadoria

Castelo
Entrada - Portal e Alpendres do mercado e terreiro

Castelo
Entrada - Armas de D. Manuel

Fotos de
Alfaiates Antigo

Fotos antigas de Alfaiates e Sacaparte - Julho de 1978

Capela do Espírito Santo
Imagens da Santíssima Trindade e de São Sebastião

Igreja de São Tiago
Janela que substituiu o nicho original da escultura de São Tiago

Igreja de São Tiago e olmo centenário
Fachada Poente

Castelo
Escudo Manuelino e esferas armilares

Castelo-Entrada
Assentos para no mercado os vendedores exporem as mercadorias em venda

Rua Direita
Alguns balcões que restaram da demolição obrigatória em 1960

Rua Direita
Balcão da Casa do Governador

Castelo
Torre entretanto reparada

Sacaparte
Alpendres da Feira e Casa da Hospedaria



Sacaparte
Pormenor de capitel e coluna do Alpendre da Feira

Sacaparte
Colunas do Alpendre da Feira e assentos no terreiro da feira

Sacaparte
Alpendres da feira e árvores recentemente plantadas no terreiro da feira

Sacaparte
Casa da Hospedaria e páteo empedrado da entrada

Sacaparte
Nicho ou capela da Sra do Carmo

Sacaparte
Entrada do terreiro e pormenor do páteo empedrado artístico

Sacaparte
Ruína do Convento da Sacaparte integrado na Congregação do Convento da Tomina

Sacaparte
Vista exterior da monumental chaminé da cozinha do Convento

domingo, 7 de janeiro de 2018

WELLINGTON Retreat to Alfaiates – Wellington at Alfaiates

WELLINGTON Retreat to Alfaiates – Wellington at Alfaiates

Rickard, J. (5 June 2008) Combat of Aldea da Ponte, 27 September 1811, http://www.historyofwar.org/articles/combat_aldea_da_ponte.html

The combat of Aldea de Ponte of 27 September 1811 was a rearguard action fought during Wellington’s retreat from Fuente Guinaldo to Alfayates in the aftermath of the combat of El Bodon. In August-September 1811 Wellington had been blockading Ciudad Rodrigo, but in late September Marshal Marmont had raised the blockade at the head of an army 58,000 strong. Most unusually Wellington had left his army rather dangerously stretched to the south and west of Ciudad Rodrigo while Marmont approached, and on 25 September had nearly paid for that mistake when a strong French cavalry force had come close to cutting Wellington’s 3rd Division in half close to El Bodon.

After some hard fighting the 3rd Division had escaped, but Wellington was still not out of danger. He had prepared two strong positions where he would have been willing to fight a defensive battle, one at Fuente Guinaldo, south of Ciudad Rodrigo, and one at Alfayates (or Alfaiates), thirteen miles to the west, just across the Portuguese border.

At the end of 25 September Wellington had the 3rd and 4th Divisions with him at Fuente Guinaldo, along with Pack’s Portuguese brigade and part of his cavalry, giving him a total of 15,000 men. The Light Division was close by to the east, although would not reach the camp until the afternoon of 26 September, but the 1st and 6th Divisions had been posted along the Azava (or Azaba) river, to the west of Ciudad Rodrigo, and it soon became clear that they would not be able to reach Fuente Guinaldo.

Although Marmont had made no use of his infantry on 25 September, by the end of the day he had 20,000 infantry facing Wellington, and by noon on 26 September the entire French army was concentrated to the north of Fuente Guinaldo. If Wellington had been able to concentrate his entire army at that position, then he would have been willing to risk a battle, but throughout 26 September he was in a very vulnerable position.

Luckily for Wellington, Marmont decided not to attack. His reasoning was entirely logical – the French believed that in the past Wellington had not been willing to risk a battle unless he had a strong army in a strong position (they habitually overestimated the amount of men Wellington had at his disposal during his battles) – and so if Wellington was happy to spend all day in his position at Fuente Guinaldo then he must have enough men to defend it.

That night both armies began to retreat, Wellington west to his next position at Alfayates, and Marmont back to Ciudad Rodrigo. When Marmont’s rearguard reported that the British were on the move, he ordered his army to turn around and follow Wellington. The French pursuit was too distant and too weak to worry Wellington, and by the end of 27 September he was secure in his new position.

The only fighting came at Aldea da Ponte, a village to the north east of Alfayates where several roads met. This position was defended by the pickets of the 4th Division and Slade’s dragoons. Although it was not part of his main position, Wellington decided to defend Aldea da Ponte against any minor attack, and only abandon it if the French attacked in force.

The first French troops to reach Aldea da Ponte were Wathier’s cavalry. They were soon joined by Thiébault’s infantry division. At this point the village was defended by the light companies of the Fusilier brigade. Thiébault decided to send the three battalions of the 34th Léger to capture the village. One battalion attacked the village, while the other two outflanked the position, and the light companies were forced to retreat.

Wellington responded by sending the entire Fusilier brigade, supported by a Portuguese regiment, to recapture the village. The French battalion in the village was forced to retreat, and fusiliers took possession of the village.

This position lasted only lasted until dusk. Thiébault had been joined by Montbrun’s cavalry and Souham’s division. This time it was Souham who attacked the village, and once again the British were forced to retreat. With darkness approaching, and aware that the village was not part of his main defensive position, Wellington decided not to attempt to take it back.

The British and Portuguese suffered 100 casualties during this combat (71 in the Fusiliers, 13 in the Portuguese regiment and 10 in Slade’s cavalry), while the French lost around 150 men.


Wellington was now in a very strong position, with both of his flanks protected by the River Coa and a front line said to be as strong as that defended at Bussaco. After examining this position on 28 September Marmont rather sensibly decided not to attack, and pulled back to Ciudad Rodrigo. On 1 October the French army was broken up and sent into its winter cantonments, and the danger to Wellington’s army was over.

domingo, 24 de dezembro de 2017

En Alfayates el Rey don Alfonso el onzeno hizo sus bodas con la infanta de Portugal infanta doña Maria

CRONICA DEL MUY
esclarecido Principe y Rey don Alonso el
onzeno deste nombre, de los Reyes que
 reynaron en Castilla y en Leon pa-
dre que fue del Rey don
Pedro.
Compuesta por Iuan Nuñez de Villafan, Iusticia mayor
del Rey don Enrique segundo.
CON LICENCIA, EN TOLEDO, POR PE
dro Rodriguez. Año de 1595. -
A costa de Miguel de Vililla mercader de libros.


Capitulo. lxxvij.
          De como el Rey don Alfonso hizo sus bodas con la infanta de Portugal en Ciudad Rodrigo, ...

   
            EN el Diez y ocho años del reynado deste rey don Alfonso que començo en el mes de Setiembre, quando andava la era en mill y trezientos y sessenta y cinco años. Y el año del nacimiento de nuestro Salvador Iesu Christo en mill y trezientos y veynte y siete años El Rey don Alfonso y la infanta doña Leonor su hermana, llegaron a ciudad Rodrigo, y doña Iuana con ellos, y desde alli embio el Rey a la infanta a Sabogal que es lugar del Rey de Portugal.

            Y eran alli con el Rey de Portugal la Reyna doña Ysabel su madre, y la reyna doña Beatriz su muger, y la infanta doña Maria su hija con quien avia de casar el rey don Alfonso de castilla. Y el rey de Portugal salio a recebir a la infanta doña Leonor hermana del rey de Catilla, y todos los otros que eran alli con el, lo mas honrradamente que pudieron, y moro la infanta con ellos en aquellas villas de Sabogal tres dias, y dende vinieron todos a otro lugar que dizen Alfayates, y alli vino el Rey de Castilla a este lugar Alfayates, y hizieron alli las bodas los Reyes de Castilla y de Portugal.    

              Las reynas, y los infantes vinieron todos a Fuenteguinaldo que es en el señorio del Rey de Castilla, y alli firmaron los Reyes el otro casamiento del infante don Pedro primero heredero, hijo del rey de Portugal con doña Blanca hija del infante don Pedro de Castilla, y fue en la manera que era tratado por los procuradores y otrosi, firmaron los reyes entre si pleytos y posturas de amistad, aquellas que entendian que les convenian afirmar, por que se guardassen amistad para adelante.

             Y para esto el rey de Castilla y de Leon puso en rehenes algunos castillos y alcaçares de su señorío en poder de hombres naturales del reyno de Portugal. Y otrosi, el Rey de Portugal puso castillos y alcaçares del su señorio en poder de hombres naturales del reyno de Castilla , y avialos a tener porque fuessen guardadas las posturas o pleytos que avian puesto de consuno. Y aqui en este lugar de Fuenteguinaldo llego al Rey de Castilla Alonso Iufre Tenorio, Almirante mayor de la mar, y diole el Rey al almirante el officio de la guarda mayor de su cuerpo que la solia aver Iuan Martinez de Leyva y mandole entregar en ella, y que entrasse en el su consejo.